மெய்க்கு அப்பால்..

 எவ்வளவு நேரம் தான்

இங்கேயே இருப்பது...

எல்லாமே செய்தாகிவிட்டது

செய்வதற்க்கென்று எதுவுமில்லை....

சென்று வரலாம்

ஒரு சிறிய நடைபயணம்

என கிளம்பினேன்...

துணைக்கு யாரை அழைக்கலாம்

எல்லாரும் தூங்குகின்றனரே....

வெளியில் ஒரு குரல்

சென்று பார்த்தேன்

‘போலாமா?’ என்றான் வந்தவன்....

இருவரும் நடக்க ஆரம்பித்தோம்...

நடந்ததையெல்லாம்

பேசிக் கொண்டே நடந்தோம்..

சுற்றி வளைத்தது ‘கும்மிருட்டு’

சற்று தூரம் சென்றதும்...

உயரத்தில் பளிச்சென எறிந்தது

வெள்ளை நிற விளக்கு...

எடுத்துக் கொண்டான்

என்னுடன் வந்தவன்....

விளக்கின் வெளிச்சத்தில்

விலக்கினோம் ‘கும்மிருட்டை’....

கரடுமுரடான் பாறைகளில் நடந்து சென்றோம்

கடுமையான  புழுதிபுயலையும் கடந்து சென்றோம்...

தூரத்தில் ஆங்காங்கே

ஒற்றைப் புள்ளியாய் மின்னுகின்றனவே...

இன்னும் யார்யாரோ

எங்களைப் போல் பயணிக்கின்றனர் போல...

தூரத்தில் செல்ல செல்ல

இருளில் விளக்கு தேயவும்,

குளிரில் உடம்பு காயவும்

ஆரம்பித்தன....

‘உம்’ கொட்டிக் கொண்டு வந்தானே

‘எங்கே அவன்?’

திரும்பி பார்த்தேன்... இல்லை அவன்

திரும்பி விட நினைத்தேன்.... வந்த வழியில்

குளிரிலும், இருளிலும்

நடுங்கியது

உடலும், இதயமும்....

தூரத்தில் தெரிந்தது நெருப்பு

அருகில் சென்று குளிர் விரட்டினேன்...

பின் அலைந்து திரிந்து வீடு அடைந்தேன்...

குளிர்சாதனப் பெட்டியில் நான்.!!!

ஒரு கவிஞனின் மரண_வாக்குமூலம்...

விளக்கவுரை:

வெள்ளை விளக்கு-நிலா

கரடுமுரடான பாறைகள்-கோள்கள்

மின்னும் ஒற்றைப் புள்ளிகள்-நட்சத்திரங்கள்

தூரத்து நெருப்பு-சூரியன்

அவளும் நிகர் தானே!

ஒரு கணத்த சங்கிலி எப்போதும்

அவளின் காலில் பிணைக்கபட்டே உள்ளது.

ஒரு வட்டக் கூண்டு எப்போதும்

அவளை சுற்றி அடைக்கப்பட்டே உள்ளது.

ஒரு அடிமை சட்டம் எப்போதும்

அவளை கட்டுப்படுத்தி கொண்டே உள்ளது.

கள்ளிப்பால் வறண்டு விட்டாலும்

பெண்பால் பல உயரங்களில் கால் பதித்தாலும்

மாறாமல் தொடர்கிறது பாலின பாகுபாடு!

சமைத்தலும், துவைத்தலும் - பெண்களுக்கே!

அடக்கமும், அழுகையும் - பெண்களுக்கே!

மென்மையும், பொறுமையும் - பெண்களுக்கே!

வரதட்சனையும், வழ்புணர்ச்சியும் - பெண்களுக்கே!

தலைமையும், அதிகாரம் மட்டும் - ஆண்களுக்கு!!

சம்பாரித்தாலும் வீட்டுக்கு அவள் தான் சமையல்காரி.

சாதித்தாலும் வீட்டுக்கு அவள் தான் வேலைக்காரி.

விதிவிலக்காய் ஆண் வீட்டுவேலை செய்தாலும்

சமூக இலக்கணத்தில் அது அவமானமே!

அவளும் நிகர் தானே!

இல்லத்து அரசனாய் பெருமிதம் கொள்வோம்!

இலக்கண பிழையாவோம்

நம் இல்லத்து (அ) உள்ளத்து அரசிக்காக!!

ஐங்குறு ஹைக்கூ...!

என் செல்பேசியின் சுவர்சித்திரமானாய் நீ...
அன்று முதல்
என் செல்பேசியும்
என் சொல்பேச்சு
கேட்க மறுக்கிறது...!


******


அவசரநிலை பிரகடனம்,
அருகில் நீ வந்தாலே...
என் மனதிற்குள்...!


******


என் இதயத்தின் மெளனம் மட்டுமல்ல
உன் இதழின் மெளனம் கூட மரணம் தான் எனக்கு...!


******


வானவில் வண்ணம் தானே?
இங்கு மட்டும் என்ன
இரு வானவில்கள் கரு நிறத்தில்
கண்ணை பறிக்கின்றன...!

******

என் இமைகளுக்குள்
விழிநீரால் வரைந்த சித்திரமா நீ?
இமை முடியும் தெரிகிறாயே...!

We Heartily Welcome you!!!!!

To my Dear FRIENDS,

We heartily welcome all for our Wedding Event on 3rd November 2019 7:45AM at Madurai.

We are expecting your valuable presesence and wishes.

The live video of our wedding will become active on 3rd November 7AM onwards.

Have a Great Day!!!!

எல்லாம் ஒன்றல்ல.. எல்லாம் வேறு வேறுமல்ல...

'பிறப்பொக்கும் எல்லாம் உயிர்க்கும்'

வள்ளுவனின் வாக்காகிய இந்த வாசகம் எல்லோருக்கும் பொருந்தாது.
சாதாரண வெகுஜன மக்கள் இந்த கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கலாம்.
ஆனால் அரசாங்கம் திட்டமிடுதலில் இது போன்று ஒப்புமையை காண முடியாது.  சமூகத்தில் நிலவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளை துல்லியமாக கணக்கிட்டு இடம், சமூகம், பருவநிலை, நிலஅமைப்பு, கல்வியறிவு என அனைத்தையும் கணக்கிட்டு திட்டங்கள் வகுக்க வேண்டும். அப்போது தான் எல்லோருக்கும் எல்லாமும் கிடைக்கும்.

அது சரி, எதோ ஒரு குக்கிராமத்தில் டீக்கடை பெஞ்சில் உட்கார்ந்து அரசியல் பேசும் முனுசாமியையும், பட்டணத்தில் முகநூலில் இரசிகனாய் சண்டையிடும் அரவிந்தசாமியையும் எப்படி அளப்பது?

சுதந்திர இந்தியாவின் அரசியல் சாசனத்தில் அனைவரும் சமம் என எழுதிய பின் எழுந்த கேள்வி. பரந்து விரிந்த இந்த இந்தியாவில் சமூக, பொருளாதார காரணிகளை எப்படி அளப்பது? குறை தெரிந்தால் நிரப்பி விடலாம் அல்லவா. ஆனால் குறைவான மக்கள்தொகை உள்ள நாடு அல்லவே. எனவே மதிப்பிடுதல், செயல்படுத்தல் இரண்டும் சீரான வேகத்தில் செல்ல வேண்டும். இல்லையேல் இந்தியா உலக அளவில் ஸ்திரதன்மை இழந்துவிடும். இவற்றை களையவே திட்டக்குழு அமைக்கப்பட்டது. அதற்க்கும் ஆயுட்காலம் ஐந்து ஆண்டுகள் தான்.

முதல் குழுவின் முதல் உறுப்பினர் ஆனார் பிரசண்ட சந்திர மஹலனோபிஸ். அவர் அளித்த 'தரவு ஆய்வு'(Data Analysis) முறை தான் இன்று பல்வேறு இடங்களில் பல்வேறாக பயன்படுகிறது. அந்த முறையை அவர் முதன்முதலில் பயன்படுத்தியது நமது முதல் ஐந்தாண்டு திட்டத்திற்கு தான்.

இன்று அவரது 125வது பிறந்தநாளை பெருமைபடுத்தும் விதமாக கூகுள் டூடுள் வெளியிட்டு அவரை பெருமைபடுத்தியுள்ளது.

உதிர்வு

ஆனி காற்றில் சற்றே எதிர் நீச்சலடித்து பறந்து கொண்டிருந்தது அந்த பட்டாம்பூச்சி. அதன் பார்வையில் அன்று எந்த மலர்களும் விழவில்லை. இருந்தும் வெளிச்சம் குறைவதற்குள் ஒரு மலரையாவது அடைந்து மது அருந்தவேண்டும் என்ற வேட்கையில் அந்த தோட்டத்தின் செடிகளில் எல்லாம் தீவிர தேடுதல் வேட்டை நடத்தியது. சூரியன் மேற்கை ஒட்டி நடைபயணம் செய்து கொண்டிருந்தது.
'நித்திலா! செடிகுள்ள போகாத. பூச்சி எதாவது இருக்க போகுது' என சத்தம் கேட்டதும் சற்றே மேலெழும்பி பறந்தது.
செடிக்களுக்கிடையே தென்றலாய் துள்ளி குதித்து வந்தாள் மழலை நித்திலா.
சில செடிகளோடு கை குலுக்கினாள்.
சில செடிகளோடு சினேகம் பேசினாள். சில செடிகளை தடவி கொடுத்தாள்.
எல்லா செடிகளிலும் ஒரு மலரை கிரீடமாக அணிந்திருந்த செடி அவளை தனியாக ஈர்த்தது. மெல்ல அந்த செடியிடம் நகர்ந்தாள்.
மெளனமாக அதன் மணத்தை நுகர்ந்தாள்.
அவளுக்கு பயந்து வட்டமிட்டு கொண்டிருந்த பட்டாம்பூச்சியும் அவள் தயவால் ஒரு மலரை கண்டு கொண்டது. ஆனாலும் நெருக்க முடியாத நெருக்கடி நிலையில் வானில் வட்டமிட்டு கொண்டிருந்தாள் வண்ண மடல்காரி. இன்னும் இரண்டொரு மணித்துளிகள் தான் ஆயுள் அந்த மலர்க்கு.
இருந்தும் அதற்க்கும் பெரிய போரட்டம் நடத்த வேண்டியிருக்கும் போல.
ஒரு பிஞ்சு ஆயுதத்தால் கொலை செய்யப்படலாம். அல்லது பசியில் அலையும் அந்த ரெக்கைகாரிக்கு ஒரு வேளை உணவு கொடுக்கலாம். படபடப்பிலும், காற்றிலும் துடித்து கொண்டிருந்தன மலரின் இதழ்கள்.
அந்த மென்கைகள் காம்பை மெதுவாக பிடித்தது. பட்டாம்பூச்சி பட்டென்று அந்த மழலையின் பார்வையில் விழுந்து பக்கத்து செடியில் அமர்ந்தது. காம்பை பற்றிய கை, பட்டாம்பூச்சி பக்கம் திரும்பியது. மலருக்கு வந்தது காம்போடு போனது. இப்போது பட்டாம்பூச்சியின் ஆயுள்ரேகை பிஞ்சின் விரல்களில். அழுத்தம் வண்ணத்தை அழித்து கொண்டிருந்தது.
பட்டாம்பூச்சியை தூக்கிபிடித்து கொஞ்சி பேசி கொண்டிருந்தாள் அர்த்தம் இல்லா வார்த்தைகளால். கூட்டுப்புழுவாய் இருக்கும் தன் மகளை இனி பார்க்க முடியுமா? அவளுக்கு உயரே பறக்க யார் கற்று குடுப்பது?  செய்வதறியாது திகைத்தது சிக்கிய சில்க்'காரி.  ஒரு மரண வாக்குமூலம் அதன் இறக்கைகளில் எழுதப்பட்டு கொண்டிருந்தது.
இன்னும் மணந்து கொண்டிருந்த மலர், தன் ஆயுளில் மீதியை உதிர்க்க நினைத்தது. வீசிய சற்று பலத்த காற்றில் காம்பிலிருந்து குதித்து தற்கொலை செய்து கொண்டது. பூ தரையில் விழுந்ததை கண்ட நித்திலா பட்டாம்பூச்சியை விட்டு, பூவை எடுத்தாள். தப்பி பிழைத்த பட்டாம்பூச்சி மீண்டும் அதே வட்டத்திற்க்குள் வந்தது. ஆனால் அங்கிருந்து செல்ல மறுத்தது. பூவை கையில் எடுத்த நித்திலா அதன் இதழ்களை இன்னும் அதிகமாக விரித்தாள். அதன் மணம் அவள் விரல்களில் ஒட்டிக்கொண்டது.
'நித்திலா! வா கிளம்பலாம்' என்று அம்மாவின் சத்தம் கேட்டவுடன் அந்த பூவை கீழேவிட்டுச் சென்றாள்.
நிலவின் ஒளியில் அந்த பூவின் இதழில் ஒரு துளி நீர் மின்னியது. பட்டாம்பூச்சியின் கண்ணீர் அஞ்சலியாய்!

அந்த சின்ன தேவதை!

ஆயிரம் சிற்பங்கள்
சுமந்தும் கிடைக்காத அழகை
அசையும் சித்திரமாய்
நீ சுற்றி திரிகையில் பெற்றது
அந்த கோவில்!

கல்லில் உறங்கி கிடக்கும்
அந்த சாமியை எழுப்ப
இத்தனை மணிகள் வேணாமே.
உன் கால் கொலுசின் ஓசை போதுமே!
உன் பிஞ்சு விரல்கள் கோர்த்து
கும்பிடும் அழகில்
நாத்திகனான எனக்கும்
தெய்வ தரிசனம்!
உன் நெற்றியில் குங்குமம்
இரு புருவங்களுக்கிடையில்
உதித்த செங்கதிராய்
இன்னும் கொஞ்சம் பிரகாசம்!
கோவில் யானையை
பார்த்ததும் பயப்படும் உன் விழிகள்.
உன் உச்சிதனை முகர முடியா
வருத்ததில் அந்த யானை!
குளத்தின் படிக்கட்டில்
உன் ஈரபாதம் பதித்த தடயத்தில்
என் காலடி நனைத்து கொண்டேன்!
கோபுரங்களை அண்ணாந்து பார்த்துவிட்டு
கோவிலை மீண்டும் கட்டிடமாக்கி
புறப்பட்டுச் சென்றாள்
அந்த சின்ன தேவதை!